“Normale werkdagen in het national park”

Donderdag 1 april

Vandaag na het ontbijt (helaas weer Gallo pinto. In het begin vond ik dit niet erg, maar nadat ik dit bijna elke dag voor ontbijt eet ben ik er wel een beetje klaar mee) weer begonnen met het werk. Het ontbijt was vandaag veels te laat dus waren we iets te laat op werk.

Hierna kregen we te horen dat het erg druk werd in het park vandaag dus dat we orde moesten handhaven op de drukste plekken in het park.

Tobias moest bij de bruggen staan om er voor te zorgen dat er niet te veel mensen tegelijk op de bruggen liepen en ik stond beneden bij de waterval.

Nery stond boven aan de trap te tellen hoeveel mensen er naar de waterval gingen want er mogen maar 50 mensen tegelijk bij de waterval zijn. Dit is om iedereen een dezelfde mooie ervaring te geven.

Mijn taak beneden bij de waterval wat controleren of mensen niet gingen zwemmen, afval weggooide in de natuur en of geen andere gekke dingen deden.

Ook moest ik controleren hoelang mensen beneden stonden aangezien op drukke dagen mensen na 10minuten beneden bij de waterval weer naar boven moesten.

Dit was super voor mijn Spaans, en ik vond het prachtig om de hele dag naar de waterval en de natuur eromheen te kijken. Een beetje mensen te kijken, af en toe een praatje te maken en om foto’s te maken van de toeristen die hierom vroegen.

Vandaag was een prachtige dag en het regende minimaal. Het blauwe water was op 70%

Na het werk kwam mijn baas naar me toe om te vertellen dat er een meisje naar hem toe was gekomen om hem haar nummer te geven zodat hij het aan mij kon geven (want ze vond de jonge die beneden bij de watervallen stond wel leuk).

Dit vond ik natuurlijk super leuk want ik had nog nooit zoiets meegemaakt.

Tobias en ik hadden bij Bryan (de gids die we de vorige dag hadden leren kennen bij het pizza eten) een horse back riding tour geboekt.

Hij haalde ons op bij het natinale park en na 1km lopen kwam er een man met 4 paarden ons tegemoet lopen.

Ik koos helaas het sloomste paard uit die er niet zo veel zin in leek te hebben?

Desalniettemin was het super leuk!

We gingen echt door ruig gebied en door de jungle. Het uitzicht was prachtig tijdens de tour. Ik had ook mijn verrekijker meegenomen en had een paar grote roofvogels gespot.

We hadden 2 stops tijdens onze tour. Onze eerste stop was bij een schommel, dit was super leuk! We stapte op op een verhoging en hadden hiermee zo veel vaart dat we op het hoogtepunt van de schommel uitkeken over de jungle. Dit was een super leuk gevoel!

We deden dit beiden een paar keer en de tourguides hadden er zo te zien ook heel veel plezier in.

Hierna gingen we verder over kleine weggetjes met overal gaten. Mijn paard had er niet zo heel veel zin in en deed alles rustig aan. We gingen nu ook een stuk door de jungle was super vet was.

Bij onze 2e stop zette we de paarden vast in een tentje in de jungle en liepen we over een klein bruggetje over een snel stromende (ook blauwe) rivier.

Toen we een hoekje omgingen waren we opeens beland bij een groot locaal rivier feest. Er waren minimaal 30 mensen aan het zwemmen, bbqen, bier aan het drinken en aan het chillen. Dit was echt bizar om te zien aangezien ik dacht dat ik in de middle of nowhere was. De rivier was hier ook heel blauw.

Er kwam gelijk een gast met een ontbloot bovenlichaam op ons af gelopen, en toen hij er achter kwam dat we uit Nederland kwamen begon hij allemaal bekende voetballers op te noemen zoals van de sar, van Nistelrooy, Robben en van persie. Dit was erg grappig.

Hierna ging onze Tour verder door de jungle en het laatste stuk over een zanderig weggetje.

Hier ging Tobias samen met de 2 tour guides wedstrijdjes doen met de paarden, maar mijn paard had er echt geen zin in vandaag en sjokte er rustig achteraan.

Hierna zijn we terug gegaan naar ons verblijf en de rest van de dag rustig aan gedaan, gechilled en een beetje gekaart.

Vrijdag 2 april

Vandaag begon voor mij niet heel erg goed. Het ontbijt viel helemaal verkeerd. Hierdoor had ik het eerst uur van de dag best wel veel buikpijn.

Het weer hielp ook niet bepaald mee aangezien het de hele dag aan een stuk door heeft geplensd.

Vandaag zou normaal een drukke dag worden maar door de gigantische hoeveelheid regen was de rivier bruin.

Na eerst even gechilled te hebben onder de ehbo tent waar het droog was (deze stond hier voor deze week omdat het drukker is deze week door de feestdagen en de kans op ongelukken hierdoor ook groter is) ging in met nery, Roy en een ranger mee naar de rivier voorbij het uitkijkpunt aangezien de rivier overstroomd was door de heftige regen.

Hier en voorbij dit punten moesten we alle mensen weghalen en naar de waterval brengen. Hier sloten we dit gedeelte van het park af en was het alleen mogelijk vandaag om de waterval te bezichtigen.

Hierdoor was het een stuk rustiger. Het regende nog steeds pijpenstelen en ik stond weer tijdelijk te schuilen onder de ehbo tent. Na een paar minuten moest ik bij de ingang van de waterval staan om te controleren dat er niet te veel mensen naartoe gingen (50 is het maximum).

Maar omdat de rest van het park dicht was en er niet zo veel te werk te doen was stonden we met zijn 4e dit te doen.

Na een half uur dit gedaan te hebben in de regen vroeg in aan Roy en de rangers of het wel echt nodig was dat Tobias en ik hier stonden.

Ik gaf aan dat we het niet erg vonden om te werken maar dat we liever niet in de stromende regen stonden en met zijn 4e werk deden wat voor 1 man bedoeld was.

Dit begrepen ze gelukkig en Tobias en ik konden terug voor een warme douch.

De douches waren alleen vandaag niet zo warm helaas?, maar het was wel weer lekker om droge kleding aan te trekken.

Precies ook vandaag waren mijn 2 jungle broeken in de was en moest ik een spijkerbroek aan. En ik ben bang dat na vandaag mijn spijkerbroek nooit meer droog gaat worden?.

In de middag gechilled. Goed gelunched gelukkig ( de lunch vind ik hier altijd het lekkerst). Tobias en ik hadden ook een hotel geboekt hier 5km vanaf voor zaterdag op zondag. Dit hadden we echt nodig om weer even in een lekker bed (met kussen) te slapen en om zo weer even bij te tanken voor volgende week.

We hadden een heel mooi hotel gevonden en het eten zag er daar ook heel lekker uit.

Hierna gechilled. Roy en nery vroegen ons rond een uur of 5 of we mee wilden eten met hun aangezien ze pizza gingen bestellen samen met alle medewerkers inclusief de politie.

Wij vonden dit natuurlijk prima!

Deze avond was een beetje de afscheids avond van alle politie officieren die hier deze week rondliepen (het zijn er echt een stuk of 15). Na deze week gingen ze namelijk weer weg.

Ze hadden super grote pizza’s besteld en we kregen allemaal een paar slices.

Deze pizza’s waren erg lekker dus dit deed me erg goed.

hierna nog even gechilled om hierna naar bed te gaan aangezien ik morgen weer vroeg opmoet!

Mijn eerste dagen in het national park

Zondag 28 maart

In de ochtend stond ik vroeg op om mijn tas in te pakken. Hierna at ik mijn laatste ontbijt in mijn gastgezin (klassieke Gallo pinto), had ik nog een goed gesprek met Alice (mijn gastmoeder)

Hierna ging ik naar Roots bakery om afscheid te nemen van Djim, Noor en Sanne.

Hierna was ik terug gegaan naar huis en afscheid genomen van mijn gastgezin. Hierna werd ik opgehaald door een shuttel (dit bleek de buurman van mijn gastgezin te zijn).

Nadat we langs Tobias zijn huis reden en hem oppikte waren we klaar om op weg te gaan!

De reis naar rio Celeste duurde gelukkig niet heel lang (ongeveer 3uur). We reden door prachtige natuur, helemaal in het laatste stuk merkten we echt dat we nu echt bij een regenwoud waren door alle groene begroeiing en alle planten en bomen die langs de weg stonden.

Toen we aankwamen op het project werden we gelijk herkend op het project als de “twee Nederlandse vrijwilligers” en werden we naar het huis van de Rangers begleid. Eenmaal binnen gekomen kregen we een kleine rondleiding en kregen we onze kamer toegewezen. Op deze kamer sliepen Tobias en ik samen met 4 andere vrijwilligers op stapelbedden in een vrij kleine kamer.

Dit was wel even flink slikken aangezien we de luxe van Sámara en ons gastgezin gewend waren en nu niet eens de mogelijkheid hadden om onze tassen uit te pakken.

Na even bijgekomen te zijn van de reis zijn we het park gaan verkennen.

Het nationale park was werkelijk adembenemend mooi. Dit was voor het eerst in mijn leven dat in daadwerkelijk door een tropisch regenwoud liep (heb het wel van een afstandje gezien in de hot springs en in de auto maar dit was voor het eerst dat ik er daadwerkelijk doorheen liep dus dat was erg speciaal).

De waterval met het blauwe water (waar het national park om bekend staat) was nog mooier als op de foto’s, en de natuur eromheen was echt onbeschrijfelijk mooi. We liepen verder en kwamen langs het uitkijkpunt waar het nationaal park vrij goed te zien was (later leerde we dat er bij het uitzicht punt vrij regelmatig niks te zien is aangezien het vaak heel erg bewolkt is).

Hierna liepen we verder naar een punt waar de rio Celeste (rio is Spaans voor rivier en Celeste is een bepaalt type blauw dus eigenlijk betekend rio Celeste: rivier Celeste (blauw)) goed te zien was. Rio Celeste is tevens ook de naam voor het national park.

We hadden nog “maar” 3 van de 5 hoogtepunten van het park gezien maar aangezien het een lange dag voor ons was geweest, we door het feest vrij kort geslapen hadden en de wandeling door het nationale park erg vermoeiend was door het constant beklimmen en afdalen van bergen, besloten we om terug te gaan.

Terug in het huis van de vrijwilligers spraken we met een vrouw die ons vertelde dat we konden ontbijten, lunchen en avondeten in een restaurant tegenover het nationale park (we konden helaas niet kiezen wat we konden eten maar het is wel lekker). 9 van de 10 keer eten we hier wel rijst met bonen (altijd met een salade, vlees of vis en met gebakken banaan. Dit is een beetje het populairste gerecht in Costa Rica ben ik achter gekomen).

We gingen vroeg eten en gingen hierna vroeg naar bed. Mijn matras was helaas harder dan beton maar hier ben ik gelukkig al aan gewend. Voor mijn kussen had ik kleding in mijn kussensloop gedaan (deze tactiek heb ik op Lowlands geleerd), en heb ik voor de eerste nacht vrij redelijk geslapen. Ik hoorde de andere 4 vrijwilligers nog wel even binnenkomen en praten maar viel hierna weer vrij snel in Slaap.

Maandag 29 maart

Vandaag had ik optijd mijn wekker gezet en heb ik voor het eerst in 4 weken weer warm gedouched. Voor warm water onder de douche hier moet je een speciale, hele grote douchekop hebben die het water in de douchekop zelf opwarmt.

Na het ontbijt in het restaurant begon onze eerste werkdag.

Ik kwam er al gauw achter waar het regenwoud zijn naam vandaan heeft want er ging geen uur voorbij zonder dat er wel een flinke stortbui viel (vandaag was het vaak dat het even kort heel hevig regende en dat hierna de zon weer scheen).

Dus ik was enorm blij met mijn regenjas die ik uit Nederland had meegenomen.

Normaal gesproken is het op maandag tot en met donderdag heel rustig in het park en werken we op deze dagen in het Natinale park, maar aangezien het deze week Semana Santa is (dit is een erg belangrijke feestweek hier in Costa Rica, omdat dit de week voor Pasen is en Pasen heel groot gevierd wordt hier aangezien Costa Rica een erg katholiek land is) en iedereen deze week vrij is (normaal gesproken zijn de mensen alleen op donderdag en vrijdag vrij, maar aangezien de overheid vind dat mensen het zwaar hebben met alle Corona toestanden hebben ze er voor gekozen om dit jaar iedereen de gehele week vrij te geven).

Hierdoor is het enorm druk in het park en moest ik vandaag helpen bij de ingang van het park.

Mijn werk vandaag was het controleren van tassen bij de ingang.

In het natinale park zijn alle soorten van plastic (flessen zakjes ect) verboden. Ook zijn sigaretten, drones, alcoholische dranken, grote zakken met eten ect verboden.

Mijn taak was om tassen van mensen te controleren en ze te vragen om deze spullen uit hun tassen te halen en om deze spullen in hun auto achter te laten.

Ik deed dit werk samen met een andere vrijwilliger. Alle werknemers en werkgevers hier spreken geen Engels dus het is hier super om grote stappen te zetten in mijn ontwikkeling met de Spaanse taal, en het is hier super om het Spaans wat ik de afgelopen 4 weken heb geleerd daadwerkelijk toe te passen.

Veel mensen die het park binnengingen waren Spaans dus ik kreeg veel vragen in het Spaans op mij afgevuurd. Sommige kon ik wel beantwoorden maar bij de meeste vragen keek ik mijn collega wanhopig aan?

Er waren ook een aantal touristen die geen Spaans spraken en voor deze touristen vertelde ik alle regels in het Spaans.

De meeste mensen die we controleerde werkte graag mee aangezien hun het ook heel belangrijk vonden om de natuur te beschermen, en vonden het goede regels.

Maar er waren ook bezoekers (Amerikanen) die deze regels belachelijk vonden en een beetje geïrriteerd raakten, maar dit deed mij niet zo veel gelukkig.

Om 14:00 ging het park dicht (er mogen na 14:00 geen nieuwe mensen meer in het park. Mensen die in het park zijn mogen nog tot 17:00 in het park blijven). En zat onze eerste werkdag erop.

Het viel me heel erg op dat er op het eind van de dag heel veel politie kwam. Toen ik aan mijn collega vroeg waarom dit was kon ik met mijn beste Spaans opmaken dat ze bezig waren met een onderzoek en dat ze er waren voor extra beveiliging omdat het nu een stuk drukker is als normaal.

Na even gechilled te hebben gingen we samen met een andere vrijwilliger (Roy) het nationaal park in.

Hij werkte hier al 2 maanden dus hij wist heel veel te vertellen over het park.

Gister kwamen we aan de laatste 2 hoogtepunten van het park niet toe, maar vandaag hadden we wel alle tijd om deze te bezoeken. Nummer 4 was een plek waar de vulkaan het water opwarmde en het water borrelde (we werden toen we aankwamen al verwelkomd met de geur van zwavel).

En nummer 5 was de plek waar 2 rivieren samenkomen en de blauwe rivier vormen.

Wat er gebeurd is dat beide rivieren bepaalde deeltjes bezitten en dat bij het samenvoegen van deze deeltjes de blauwe kleur ontstaat.

Op de terugweg liet Roy ons een aantal “off road” plekken zien. Zo liet hij ons een punt zien waar ondergronds een breuklijn van Een tektonische plaat liep, en liet hij ons een geheime weg zien die terug naar ons huis leed.

Ook vertelde hij ons dat we heel erg moesten oppassen als we na het sluiten van het park het park binnengingen en dat we altijd een walkie talkie bij ons moeten dragen.

Dit is omdat in de avond slangen meer actief worden en er heel veel verschillende dodelijke slangen in dit nationaal park wonen.

Na de wandeling door het park heb ik avond gegeten in het restaurant, nog wat gekaart met Tobias en Ben ik weer vroeg gaan slapen aangezien ik helemaal kapot was.

Dinsdag 30 maart

Vandaag was redelijk hetzelfde qua werk als gister. Wel regende het vandaag bijna de hele dag en merkte ik echt dat ik in een regenwoud was. Door al deze regen was het water in de “rio Celeste” niet meer Celeste maar bruin.

Gelukkig stond ik onder een overkapping tassen te controleren en werd ik niet al te nat.

Mijn Spaans gaat echt met sprongen vooruit nu ik echt gedwongen wordt om Spaans te spreken dus dat is super goed.

Mijn werkdag hier begint elke dag om 8:00 en eindigt om 14:00 dus dat is best goed te doen.

Na het werk gingen we met alle vrijwilligers het park in (het was al na sluitingstijd dus alle toeristen waren weg. Je mag na sluitingstijd het park in maar dan hebben ze liever dat je samen met iemand gaat. Doe je dit niet ben je verplicht om een walkie talkie mee te nemen aangezien er in het nationale park best veel gevaarlijke en giftige dieren zitten.

Tijdens onze wandeling kwamen we een ave sol tegen (een prachtige vogel, als hij zijn vleugels spreid tenminste). Ook kwamen we een baby eyelash viper tegen (een andere vrijwilliger heeft heel veel verstand van dieren en vertelde mij dat zelfs zo’n kleine slang erg gevaarlijk voor mensen kan zijn).

Hierna gingen we terug en waren Tobias en ik vrij moe van alle nieuwe indrukken en hadden we een rustige avond.

Wel kunnen we het steeds beter en beter vinden met de andere vrijwilligers en medewerkers dus dat is super leuk!

Woensdag 31 maart

Vandaag kregen we na het ontbijt te horen dat we het park in gingen en dat we goede laarzen aan moesten doen!

Na alle laarzen gepast te hebben die ze van het nationale park zelf hadden kwamen we er achter dat mijn Nederlandse maar 46 iets te groot was voor de kleine Costa Ricanen. Gelukkig was er aan het begin van het park een kraampje die laarzen verhuurden en kon ik daar mijn laarzen vandaan halen.

Allereerst begonnen we met het inladen en verplaatsen van kruiwagens met kleine steentjes aan het begin van het park om alle gedeeltes waar er veel modder lag door de regen dicht te gooien met steentjes (op dit moment regende het nog steeds).

Hierna gingen Tobias en ik het park in samen met een ranger.

Omdat het gister de hele dag had (en vandaag nog steeds bezig was) lag er veel water op het pad.

Onze taak voor vandaag was de al bestaande afvoerwegen van het water uit te graven (met een schep die we mee hadden genomen) van alle modder, bladeren en takken zodat het water weer weg kon stromen en er niet meer zo veel water op het pad lag.

Dit was extra leuk voor mijn aangezien dit ook een beetje te maken heeft met mijn studie watermanagement die ik in September ga starten.

Ook maakte we trappen (het park ligt in een erg bergachtig gebied dus die heb je hier heel veel) schoon van Mos en planten.

Dit werk vond ik super leuk en interessant om te doen maar het was wel intensief en de stomende regen hielp er niet bij. Maar het voelde super lekker om na 4 weken van iets rustiger aan doen weer eens hard te werken!

In de middag zijn Tobias en ik samen met de baas van het park en een andere medewerkster met een auto van het natinale park naar het dichtstbijzijnde dorp gereden (wat op ongeveer 10km van het national park ligt) hier gingen we wat boodschappen doen en geld pinnen.

De auto rit ernaartoe was erg mooi aangezien het niet meer zo bewolkt was als in de ochtend en je heel veel natuur kon zien (het national park “volcan tenorio” is een heel groot park, ik zit in het gedeelte bij “rio Celeste” dit is het populairste stuk van het park door het Celeste gekleurde water. Dit gedeelte van het park krijgt ook de meeste aandacht van de touristen, maar het werkelijke nationale park is veel groter dan “alleen” Rio cleste). Dit was erg leuk omdat we nu meer van het national park konden zien.

In de avond vroegen 2 jongens (ook vrijwilligers) of we met hun en 2 meisjes (die vast in het nationale park werken) mee wilden naar het dorpje voor een drankje en een pizza. Dit leek ons super leuk en dit was een hele goeie keuze want dit werd een super gezellige avond. Tijdens het pizza eten ontmoete we ook een vriend van Roy (een van de andere vrijwilligers) die tour guide is. Dit kwam Tobias en mij heel goed uit aangezien we graag dingen in de buurt wouden doen na werk en we wisselde contact gegevens uit zodat als we iets wilden doen in de buurt contact met hem konden opnemen.

Na deze leuke avond waarbij de onze “collega’s” beter leerde kennen gingen we naar bed want we moesten de volgende dag weer vroeg op!

De eerste dagen in het nationaal park was heel erg wennen maar na een aantal interessante en leerzame dagen beginnen we gelukkig onze draai steeds beter te vinden en heb ik het hier heel erg naar mijn zin!

Mijn laatste dagen in Sámara

Vrijdag 26 maart

Vandaag had ik om 8uur les en aangezien het vrijdag was had ik ook een examen om te maken. Dit ging werkelijk verschrikkelijk en stond echt op het punt om het op te geven. Toch maar doorgezet en wat denk je, een 7,2 gehaald.

Hierna hadden we diploma uitreiking. Dit was heel simpel maar wel leuk. Iedere docent riep de leerling naar voren van wie het zijn laatste week op de school was en kreeg zijn diploma in ontvangst. De leerling kreeg hierna nog de kans om nog iets te zeggen.

Na de diploma uitreiking zijn we naar de motor verhuur gegaan en hebben we (Noor, Djim, Tobias en ik) 2 motor scooters gehuurd (waren echt super mooie motor scooters, Max snelheid 80km).

We waren van plan om vandaag naar Nosara te gaan.

Na 20minuten rijden kwamen we een obstakel tegen. Het had namelijk flink geregend een paar dagen geleden, en hierdoor was er een soort van rivier ontstaan op het midden van de weg. We keken even aan wat andere auto’s deden. En nadat we 10autos dwars door het water zagen rijden besloten wij ook maar dwars door het water heen te rijden (wat gelukkig goed afliep).

Na 1,5/2 uur rijden zijn we aangekomen in Nosara. Het dorpje stelt eigenlijk helemaal niks voor (een grote straat eigenlijk). Wel stond er een mooi oud groot wit gebouw.

We zijn hier naar een winkeltje gegaan voor wat te drinken en een ijsje. Hierna ging de zon bijna onder en zijn we naar een strandje gegaan (hier staat Nosara bekend om). Hier was een man die onze motor wel in ontvangst wou nemen en wou bewaken (tegen betaling natuurlijk).

De zonsondergang was werkelijk prachtig, ook omdat we vanaf dat punt de zon direct onder in de zee zagen gaan. De zon daalde echt bizar snel en binnen 5minuten was het donker.

Hierna nog even getanked en terug naar huis gegaan. Dit was nog spannend aangezien we maar een klein stukje over de hoofdweg moesten (de hoofdweg is een verharde weg met verlichting). Het grootste gedeelte van de weg moesten we onverharde (enorm stoffige) wegen zonder iets van verlichting. En aangezien er ook nauwelijks dorpjes zijn hier was het pik en pik donker.

Hierdoor deden we iets rustiger aan en zijn we gelukkig allemaal veilig thuis gekomen.

In de avond zijn we met zijn 5e naar een sushi restaurant gegaan. Dit was echt super lekker. De tico special was een bizarre combinatie van sushi (in plaats van vis of iets zat er gebakken plantain omheen). Maar hoe gek dit ook klinkt het was wel super lekker!

Hierna waren we allemaal erg moe en aangezien we om 6:00 bij school hadden afgesproken leek het ons verstandig om vroeg te gaan slapen.

Zaterdag 27 maart

Vandaag hadden we om 6:00 afgesproken bij school aangezien we de scooter 24uur hadden gehuurd en we nog veel kilometers wouden maken voordat we hem in moesten leveren.

Het plan was om vandaag naar Nicoya te gaan, maar op tip van mijn gastgezin (die zeiden dat er zo vroeg helemaal niks te doen was in Nicoya) gingen we langs de kust rijden.

De wegen waren allemaal onverhard en heel erg stoffig maar afgezien van dat was het super. We gingen door de bergen en maakte bochten die met een auto onmogelijk zouden zijn geweest.

Na ongeveer een uur rijden zagen we midden in een weiland een verlaten kerk staan. We herkende deze kerk aangezien Steven hier een weekend geleden was geweest en ons foto’s had laten zien.

Het was echt een heel apart gezicht. De kerk stond midden in een weiland in de middel of nowhere zonder weg die ernaartoe leed.

Djim en ik waren er naartoe gelopen en hadden de kerk een beetje bekeken en het vreemde was dat de kerk er super nieuw uit zag (vrij nieuw hout) maar er stond helemaal niks in de kerk.

Na een uur verder rijden kwamen we bij een berg pas waar veel wegwerkzaamheden werden verricht. De weg omhoog was prachtig, de bochten daarin tegen waren iets minder aangezien de weg omhoog bestond uit haarspeldbochten na haarspeldbochten.

Toen we ongeveer boven op de berg waren aangekomen moesten we plots stoppen aangezien 2 gigantische graafmachines en een grote vrachtwagen ons de weg versperden. De verkeersregelaar vertelde ons (in het Spaans) dat ze gruis van de bergranden aan het afhalen waren (wat ze vervolgens in de vrachtwagen deden) zodat er minder grote modderstromen zouden plaatsvinden als het regenseizoen zou beginnen. Na even gewacht te hebben ging de graafmachine aan de kant en kwam er een gigantische Amerikaanse truck ons tegemoet (en aangezien dit een vrij klein weggetje was was dit wel even spannend). Maar afgezien van enorm veel opwaaiend stof ging alles goed.

Op de weg naar beneden kwamen we weer een klein riviertje tegen die ons de weg versperde (zonder brug) maar gelukkig was het water een stuk ondieper als bij de vorige keer het geval was en konden we er vrij makkelijk doorheen rijden.

Hierna reden we naar beneden en kwamen we na nog een aantal weggetjes uit bij een klein stadje. We zagen op Google maps dat hier een tankstation was, maar nadat we een paar keer door het dorp waren gereden zagen we niks.

Nadat we een paar locals hadden gevraagd waar het tankstation was kwamen we uit bij een klein hutje met allemaal grote flessen benzine erin.

Een klein vrouwtje die daar werkte vertelde ons dat dit het tankstation was en pakte een fles benzine uit de verzameling toen we vertelde wat voor soort benzine we nodig hadden.

Hierna gingen we we door en na een uur rijden kwamen we aan op de snelweg (je kunt maximaal 80 kilometer per uur hier op de snelweg. Op andere verharde wegen kun je tussen de 40 en 60 kilometer per uur). Wij waren hier heel blij om aangezien we zo veel sneller afstanden konden overbruggen en na nog een uur rijden kwamen we aan in Nicoya.

Hier tankte we en aten we iets en reden we 1,5uur terug naar Sámara.

Deze toch was echt super leuk aangezien we grotendeels over onverharde wegen reden in de middel of nowhere en zo echt veel mooie plekken tegenkwamen en veel van het land zagen.

Voordat we de motor brommer terugbrachten gingen we nog even door de wasstraat aangezien de brommer erg vies was geworden.

Hierna ging ik naar huis om te slapen en mijn tas in te pakken.

In de avond had ik mijn laatste avondeten in mijn gastgezin en kreeg ik een boek van ze waar iedereen die ooit bij hun had gewoond iets in had ingeschreven. Toen ik dit even snel doorlas was in onder de indruk van hoeveel mensen er iets in hadden geschreven. Later kwam ik er achter dat mijn gastgezin dit al 20 jaar doen en dat het helemaal niet zo gek is dat er zo veel mensen in dat boek hebben geschreven.

In de avond (mijn laatste avond in Sámara) was er een strandfeest.

Na eerst even bij een groot kampvuur gezeten te hebben (die worden elke avond op het strand gebouwd) gingen we naar het strandfeest. Dit was super leuk en gezellig en ook een leuke manier om afscheid te nemen van mijn vrienden en vriendinnen die ik in mijn tijd in Sámara gemaakt had.

De volgende ochtend was het tijd om afscheid te nemen van mijn gastgezin en op weg te gaan naar rio Celeste maar hier vertel ik meer over in mijn volgende blog!

Mijn laatste hele weekend in Sámara

Zaterdag 20 maart

Vandaag moesten we om 10:00 op school zijn omdat we een horse back riding tour hadden gekocht bij school!

Toen we op het paard zaten en wegreden ging het paard van Djim in gelop de andere kant op?na een tijdje kwam hij weer terug en konden we vertrekken.

Het was een heel vet gevoel om op een paard te zitten en om een beetje rond te rijden.

We begonnen rustig over het strand, hierna gingen we de weg naar playa izquirda in (die erg bergachtig is).

De paarden konden gelukkig dit bergachtige terrein makkelijk aan en ondanks dat we enkele keren heel dicht langs een afgrond liepen, en een aantal keren flink omhoog of naar beneden moesten, was dit voor de paarden gelukkig geen probleem.

We gingen niet naar playa izquirda maar naar de linkerkant waar het uitkijkpunt is.

Hierna gingen we naar buena vista en stoken we de rivier over (door het water heen) wat heel vet was.

Hierna zijn we weer terug naar Sámara gegaan.

in de middag heb ik rustig aan gedaan en een beetje bij het strand gelegen.

Zondag 21 maart

In de ochtend vrij rustig aan gedaan en uitgeslapen.

Rond half 12 hadden we afgesproken bij school aangezien ik met Steven (een Amerikaan van 36 die we 3weken geleden leerde kennen) en de andere 4 Nederlanders had afgesproken om een “road tripje”door Costa Rica te maken.

Bij het instappen kwamen we echter op een probleem aangezien wij natuurlijk met 6 mensen waren en Steven een niet al te grote auto had. Maar met een beetje proppen lukte het prima.

Na even een pitstop gemaakt te hebben voor wat snacks gingen we op avontuur.

Het leuke van deze tochtwas dat we geen eindbestemming voor ogen hadden, dus bij elke splitsing vroeg Steven aan ons of we naar links of naar rechts wilden en de meeste stemmen gelden.

Zo kwamen we op de meest bizarre en afgelegen plekken. Opgedroogde rivieren waar we doorheen konden rijden, paden door het bos die eruit zagen alsof ze 10 jaar geleden voor het laatst waren gebruikt en het toppunt was toen we een berg op reden waarbij het de vraag was of die weg überhaupt bedoelt was voor een auto.

Halfverwege onze weg naar boven kwamen we een omgevallen boom tegen en moesten we keren. We waren allemaal heel erg blij dat Steven goed kon auto rijden want het was een erg smalle richel waar hij op moest keren?

Hierna gingen we verder over de meest slechte wegen en door de meest afgelegen dorpjes die ik ooit heb gezien.

Uiteindelijk kwamen we bij zee uit, en na een tijdje over een zand weggetje te hebben gereden kwamen we uit bij een prachtig afgelegen strand.

Hier gingen we even zwemmen en liepen we naar links om over wat rotsen te klimmen.

Hier kwamen we een aantal locals tegen die ons vertelden 300 meter verderop te wonen en dat ze momenteel vis aan het vangen waren voor het avondeten.

Hierna zijn we terug gereden naar de bewoonde wereld om een soda (dit is een local restaurant) te bezoeken om snel wat te eten.

Hierna hebben we nog even rondgereden en toen de zonbegon te dalen zijn we naar Steven zijn appartement gegaan aangezien hij voor ons zou gaan koken. En wij hadden geluk aangezien Steven voor heel veel jaren kok is en zelf ook een aantal restaurants in Amerika bezit.

Hij kookte heerlijke pasta en empanadas voor ons. Na nog even gerelaxed te hebben in zijn jacuzzi was het al weer 22:00 en gingen we naar huis!

Op avontuur door Costa Rica

Vrijdag 12 maart

Dit weekend hebben we er voor gekozen om de weekend tour te boeken die Intercultura aanbied. In deze blog vertel ik over mijn avonturen die ik dit weekend heb beleefd.

De dag begon hectisch, ik was vergeten mijn tas de dag van te voren in te pakken dus met veel gehaast was ik helaas alsnog 7min te laat op school.

Vandaag was het vrijdag dus heb ik een Toets gemaakt om mijn niveau te bepalen (60punten dus een 6,4)

Hierna zijn we met zn 8e in een busje gestapt met dezelfde chauffeur als die ons van het vliegveld ophaalde (Jerry) Jerry is echt een super aardige man waar we goed mee konden praten en die ons het hele weekend ging begleiden (we gingen met sina, Sarina, Djim, Tobias, Noor, sanne, Merijn en Nathalie weg).

Na een rit van 30 min naar Nicoya gingen we lunchen en haalde we nicolas en kal op die ook meegingen. Nicolas Was echt een super chille gast uit Noorwegen en we klikte gelijk. Hij vertelde mij ook over zijn tijd in het leger bij de noorderlijke grens met Rusland. Dus dat was vrij interessant om te horen. Cal was een rustige chille gast uit Amerika, Boston.

Na een rit van 4uur konden we de vulkaan arenal zien. De top was lichtelijk bedekt met wolken maar je kon hem vrij goed zien, Aangezien het ook voor kan komen dat de gehele vulkaan bedekt is met wolken.

Het speciale aan vulkaan arenal is dat het een “perfecte” strato vulkaan is met een perfecte punt.

Ongeveer 1uur later kwamen we aan bij de vulkanische hot-springs (baldi hot springs) waar we alles in de auto lieten liggen en (op tip van de gist) met onze blote voeten naar binnen liepen.

Het was werkelijk prachtig, net alsof we in een film zaten.

Links en rechts waren natuurlijke hotsprings van vulkanisch opgewarmd water, en de hot-springs lagen letterlijk in de jungle. Als je omhoog keek kon je de vulkaan zien liggen.

Toen we de kaart van het park aan het bekijken waren gaf onze gids ons de tip om bovenaan te beginnen en langzaam naar beneden te gaan. Maar allereerst pakte we een hele snelle waterglijbaan die ook aan de zijkant zat.

Bovenaan was het water kokend heet maar we wenden er gelukkig redelijk snel aan.

Ze hadden allemaal barren en stoelen in het water gemaakt dus dat was super relaxed om op te chillen en op te praten.

De hotsprings varieerde heel erg van diepte en vorm dus dat was heel erg leuk.

Rond ongeveer 7uur gingen we eten in het restaurant aan de hot-springs en hierna gingen we naar ons hotel om in te checken.

We gingen met de jongens nog even bij het zwembad kaarten maar na een lange reisdag waren we allemaal vrij moe. En met een drukke dag die zou komen leek het ons verstandig om het niet te gek te maken en gingen we “redelijk” optijd slapen.

Zaterdag 13 maart

We hadden ontbijt om 7:00 en om 8:00 stapte we in een busje die ons naar een meer bracht.

Aan dit meer stond een boot op ons te wachten om ons naar de andere kant te brengen, waar onze volgende bestemming lag (monteverde).

Na een mooie boottocht (het was erg mooi en vrij helder weer dus we konden onze omgeving goed zien) kwamen we aan bij de andere kant van het meer waar een busje ons stond op te wachten.

Na een uur heen en weer geshaket te worden door de onverharde wegen waar we de hele tijd over reden kwamen we aan bij ons volgende hotel.

Nadat we hadden Ingecheckt bij ons hotel van de avond kregen we van jerry te horen dat we een half uurtje vrije tijd hadden om om te kleden en uit te rusten en dat we daarna opgehaald zouden worden voor het ziplinen.

De weg naar het ziplinen was al een avontuur opzich. We gingen met een busje over een onverharde weg de bergen in totdat we bij monteverdeextremo aankwamen en ons zipline avontuur kon beginnen.

We werden allemaal in een harnas van touwen en gespen gehesen en na een uitleg van hoe alles werkt en gaat konden we beginnen!

We begonnen met 3 niet zulke lange “oefen banen” om het goed onder de knie te krijgen voordat we aan het echte werk begonnen.

Het was een fantastisch gevoel om honderde meters boven de jungle te ziplinen (zelfs voor iemand met een beetje hoogtevrees??)

Ik kon niks zelf vastleggen van de tour maar met deze link: https://youtu.be/N3aR0hukVuc

Kunnen jullie een video bekijken van het precieze parkour wat ik heb afgelegd!

Tijdens het zip-linen was ik de eerste van mijn groep dus bij de zip lines dat je met zijn 2e moest zat ik samen met Harry uit (je zou het niet denken als je zijn naam hoort) Engeland. Hierdoor leerde ik hem en zijn 2 vrienden uit Engeland ook kennen tijdens de tour, wat ook een hele leuke ervaring was.

Nadat het zip-line parkour voorbij was en ik 100x de grond heb gekust gingen we terug naar ons hotel om ons kort om te kleden voor de avondwandeling door de jungle.

De avondwandeling was een prachtige ervaring. We hadden een hele leuke gids die heel veel wist te vertellen over alle dieren die we zagen. Ook zag hij dieren op plekken waar ik ze in nog geen 100 jaar had gevonden.

We begonnen de avond goed met een orange leg tarantula die net voor zijn hol zat. We moesten van onze gids erg stil staan en niet praten toen we dit dier zagen aangezien deze tarantula spin niks kan zien maar wel vibraties heel goed aan kon voelen.

Hierna liepen we verder en zagen we een olingo.

Een aantal minuten verder zagen we een side-striped Palm-pit viper op een boom zitten. Toen we allemaal een foto van dit mooie dier hadden gemaakt vertelde onze gids doodleuk dat bij een beet van dit dier je 2 tot 3 uur hebt om het tegengif toe te dienen voordat het game over is. We liepen snel door!

Hierna zagen we nog een regenboog toekan en een groene toekan, een oposum een paar rufus eyes frogs, een Mexican hairy porcupine, een kinkaju (tot het grote plezier van onze gids) en nog veel meer dieren waarbij ik de tijd niet had om hun naam te noteren.

Toen we terugliepen van onze nachtwandeling zat jerry in de bosjes verstopt die ons allemaal (inclusief onze gids) een hartaanval bezorgde?

In de avond gingen we naar een lokaal restaurant, hebben we nog gekaart en zijn we daarna gaan slapen.

Zondag 14 maart

Vandaag moesten we weer om 07:00 aan het ontbijt verschijnen aangezien om 8:00 ons busje vertrok naar een koffie/chocola en suikerriet plantage. Voor deze dag konden we kiezen uit een aantal activiteiten (we konden ook naar de hanging bridges gaan in Monteverde of gaan paardrijden door de jungle) onze groep werd voor de ochtend verdeeld aangezien een deel van de groep naar de hanging bridges ging en een ander deel naar de koffie plantage.

Deze tour was optioneel dus we moesten er extra voor betalen maar het was zeker de moeite waard!

We begonnen met een rondleiding langs de koffieplanten waar we de koffievruchten van de struiken konden plukken.

Normaal gesproken zijn er rond deze tijd helemaal geen koffie vruchten meer maar door het veranderen van het klimaat was dat dit jaar nog wel het geval.

Hierna werden we meegenomen in elke stap van het koffie maak proces en mochten we op het einde de koffie proeven.

We hadden een hele leuke gids die veel leuke weetjes wist dus dat was erg interessant.

Hierna gingen we naar de suikerriet plantage waar we eerst een stukje rauwe suikerriet konden proeven (wat gek genoeg erg lekker was, we konden het alleen niet doorslikken).

Hierna gingen we de suikerriet persen en dronken we dat op. Wat alhoewel ongelofelijk zoet ook lekker was.

Als laatst gingen we naar het cacao gedeelte waar onze gids het gehele proces van cacao vrucht tot chocolade liet zien.

Toen we de gemaakte chocola mochten proeven was dit erg bizar aangezien dit zonder toegevoegde suikers of andere toegevoegde stoffen totaal niet smaakt naar de chocola die wij kennen.

Na de tour gingen we terug naar het huis aan het begin van de plantage waar we alle soorten koffie (light,medium en dark roast) konden proeven.

Het leuke van deze tour was dat ik zelf niet zo’n grote koffie liefhebber ben, maar nu ik weet hoe koffie wordt gemaakt ik het veel leuker vind om te drinken.

Na deze tour keerde we terug naar het hotel waar we afscheid namen van Nicolas, Kal, Sarina en Sina en weer terug gingen naar Sámara.

Toen ik terug kwam bij mijn gastgezin zat tot mijn grote verassing de hele familie van mijn gastgezin te bbqen (bijna iedereen van de familie had ik al een keer ontmoet aangezien iedereen woont of werkt in Sámara) . Hier kon ik gelijk bij aanschuiven.

Het was een erg leuke ervaring om omringt te zijn door een Spaanse familie die druk gesprekken aan het voeren waren met elkaar in een taal waarin ik alleen flarden van hun verhaal verstond.

Na de bbq begon iedereen opeens te zingen en kwam er een hele grote taart op tafel.

Ik die geen idee had wat er gaande was en niet eens wist wie er überhaupt jarig was probeerde ook vrolijk mee te zingen.

Hierna sprak ik nog even met mijn gastmoeder die mij uitlegde dat de familie hier aan het bbqen was om de verjaardag van haar nichtje te vieren.

Na een druk weekend vol leuke ervaringen ging ik vroeg naar bed aangezien morgen mijn wekker weer gaat om naar school te gaan!

Blog 3

Woensdag 3 maart

Vanmorgen hadden we bedacht “vroeg” in de ochtend af te spreken om de zonsopkomst te bekijken (die erg mooi schijnt te zijn in Costa Rica). Op het internet stond dat de zonsopkomst rond 5:55 was maar wij wisten niet zeker of de zon op deze tijd boven de horizon zou komen of al boven de horizon zou zijn dus we hadden om 5:30 afgesproken op het strand zodat we zeker wisten dat we goed zaten.

Ik kwam een beetje (te)laat aan aangezien ik niet meer gewend was om zo vroeg op te staan, maar ik was nog ruim optijd om de zonsopkomst te zien.

De zon kwam op achter de bergen dus de lucht kleurde in een hele mooie gloed. Het was heel mooi om te zien, en het was stukken mooier dan de zonsondergang (die ook erg mooi is elke dag).

Nadat we de zonsopkomst hadden bekeken gingen we surfen aangezien er die ochtend hoge golven waren.

De rest van de school week heb ik rustig aan gedaan, aan school gezeten, gesurfd en aan het strand gezeten.

Zaterdag 6 maart

Op zaterdag moesten we om 8 uur op school zijn aangezien we een dolfijnen/ snorkel excursie hadden geboekt. Nadat we in de boot waren gestapt en een klein stukje buiten de kust zaten zagen we al heel snel dolfijnen. Dit was echt super leuk om te zien aangezien de dolfijnen ook hele stukken mee gingen zwemmen met de boot (het water was heel helder dus dit kon je heel goed zien) en heel dicht bij de boot boven water kwamen.

Na het dolfijnen kijken gingen we snorkelen, en aangezien we zo snel dolfijnen tegen kwamen hadden we extra tijd om te snorkelen.

Ze brachten ons naar een koraal rif, maar door een dichtbij liggende plantage (weet niet meer precies wat voor plantage het was) die al hun chemicaliën in de oceaan dumpte was al het koraal dood gegaan. Wij hoorde al dat het koraal aan het dood gaan was en er spoelen ook constant dode witte stukken koraal aan op het strand maar ik had niet gedacht dat het zo erg zou zijn. Het was echt bizar om te zien aangezien het volgens de locals een aantal jaar geleden nog een prachtig koraal rif was.

Wel zagen we een aantal mooie visjes en zagen we in de verte nog een schildpad dus het was nog wel de moeite!

Na het snorkelen had onze gids (deze gids was de broer van mijn Spaans docent wat erg grappig was) een verse ananas voor ons klaar staan. Al het fruit hier is veel lekkerder en zoeter als in Nederland aangezien heel veel fruit hier vandaan komt en dus veel verser is dan in Nederland.

In de namiddag had ik met 3 Zwitsers afgesproken om een kleine berg te beklimmen waar 2 verlaten vliegtuigen op staan (niemand weet hoe die er zijn gekomen). Als je iets verder omhoog liep kon je ook prachtig de zonsondergang bekijken wat we ook zeker gedaan hebben.

Zondag 7 maart

We moesten weer “vroeg” (6:30) bij school zijn aangezien voor deze dag een hike op het programma stond!

Na een busrit van ongeveer een kwartier omhoog de bergen in waren we aangekomen op de plek waar we gingen hiken.

Tijdens de hike hadden we een hele leuke gids die erg veel wist te vertellen over alle dieren en planten die we tegen kwamen (zoals apen, vleermuizen, een slang, heel veel mooie vogels en nog veel meer).

Ook kon hij heel veel vertellen over alle eetbare planten die we tegen kwamen en wat voor goede werking deze allemaal wel niet hebben. Ook vertelde hij het een en ander over hoe de vroegere Costa Ricanen leefde en wat voor planten en vruchten ze allemaal aten/ gebruik van maakte.

Het was een erg mooie hike door de natuur maar het was wel vrij pittig aangezien wij natuurlijk niet zo veel bergen gewent zijn in Nederland.

Gelukkig gingen we vroeg in de ochtend en was het niet al te warm.

De rest van de zondag heb ik rustig aan gedaan en nog een beetje gesurfed!

Mijn eerste 2 schooldagen in Sámara

Maandag 1 maart

Vandaag moeten om 7:30 op school zijn voor een kort gesprekje met een docent in het Spaans zodat ze je niveau konden bepalen. Hierna hadden we een introductie.

Het was heel leuk aangezien er veel nieuwe studenten waren vanuit de hele wereld (Zwitserland, Zweden, Amerika, Engeland, Canada) die ook vandaag startte.

Na een introductie werden we ingedeeld in groepen (ik en Sanne zitten in klas 2 voor Spaans en de rest zat in klas 1) het prettige is dat wij als groep Nederlanders allemaal tegelijk les hebben. Je hebt of les van 8:00 tot 12:00 of van 13:00 tot 17:00. Na een korte rondleiding door Samara kregen we te horen dat we vandaag om 13:00 zouden beginnen en dat we de ochtend vrij waren.

Tobias en ik gingen gelijk naar een mevrouw op het strand die Caribbean dreadlocks in kon vlechten, aangezien we allebei best lang haar hebben en ons dit heel vet leek.

Na een aantal pijnlijke minuten was het klaar. We vonden het er super vet uit zien alleen was het niet erg comfortabel dus haalde we het er de volgende ochtend weer uit.

Na een lekkere lunch was het tijd om naar school te gaan. Het was wel weer raar om na zo’n lange tijd weer in de schoolbanken te zitten maar alles ging goed. In de les mag er alleen Spaans gesproken worden, in het begin was het moeilijk maar met behulp van een goede Spaans docent gaat het al best goed. De lessen zitten altijd heel leuk in elkaar, met een gedeelte uitleg en spelletjes om de geleerde kennis toe te passen (memorie met tegenstellingen bordspellen met grammatica, Spaanse woord zoekers ect).

Na deze eerste school dag gingen we na het eten nog even een stuk over het strand wandelen en gingen we slapen.

Dinsdag 2 maart

De volgende dag hadden we om 8 uur les dus hadden we vanaf 12:00 de hele dag vrij. Bij de school komt er bijna elke middag een gastmoeder (niet die van iemand die ik ken). Zij verkoopt voor heel goedkoop lunch. Wij wilden dit graag uitproberen en kregen voor 3.000 (ongeveer 4€) colones een vol bord met rijst, bonen, omelet, een salade en een bepaalt soort Costa ricaanse melk (proeft een beetje maar kaneel) wat allemaal erg lekker was.

Hierna wilden we graag doen waar Sámara bekend om staat: surfen. Nadat we allemaal een bord hadden gehuurd gingen we met z’n alle voor ongeveer 1,5 uur surfen wat echt fantastisch was. Er waren niet heel veel grote golven maar op degene die er waren konden we erg goed surfen.

Toen we de borden terug brachten vertelde de eigenaar van tico surf dat er morgen tussen 6:00 en 8:00 grote golven waren en of we daar in geïnteresseerd waren want dan zouden ze eerder open gaan.

Wij zelf waren al van plan om de volgende ochtend vroeg op te staan om de zonsopkomst te zien (die hier prachtig schijnt te zijn) rond 5:45. Dus wij vonden dit geen probleem.

Nadat ik in de avond nog met een paar meiden uit Zwitserland had gepraat ging ik snel slapen aangezien ik de volgende dag weer vroeg op moest.

De foto’s van deze dag staan ergens anders op deze site als het goed is!

Reisdag en het eerste weekend

Na een soepel verloop van de 12 uur durende vlucht kwamen we eindelijk aan in het zonnige Costa Rica. Vanaf het vliegtuig zag het er al heel mooi uit en we wildenhet graag voor onszelf ontdekken!

We werden van het vliegveld opgehaald in een busje door een medewerker van travel active. Helaas was het gedurende de 5uur durende reis donker en konden we niks van het land zien.

Bij aankomst in het gastgezin lag mijn mama tica (de gastmoeder) al te slapen, maar haar dochter (Estefania) ving mij op en liet mij mijn kamer zien.

Gek genoeg was ik zelfs na deze lange reisdag niet heel erg moe en sliep ook kort (lag natuurlijk aan de jetlag). In de ochtend maakte ik kennis met mijn gastgezin die al ontbijt voor mij had klaarstaan (ik Kreeg heerlijke gala pinto, wat een typisch costa Ricaans gerecht is).

Mijn gastmoeder spreekt alleen Spaans maar met de hulp van haar dochter konden we een goed gesprek voeren.

Hierna kreeg ik van mijn gastgezin een fiets en ging ik het stadje verkennen. Wat mij gelijk opviel was dat het hier ongelofelijk heet is in de directe zon. Dus na een klein rondje fietsen sprak ik met de andere 4 Nederlandse studenten af die hier ook zitten (Tobias, Djim, Sanne en Noor) om naar het strand te gaan. (De communicatie is wel lastig via de telefoon aangezien we allemaal geen Sim hadden gekocht en dus alleen met elkaar kunnen praten als we op de WiFi van het gastgezin zitten). We hadden een heerlijke eerste dag op het strand waar we heerlijk lunchte bij een beachclub,waar we ook nog een super grote leguaan in de boom zagen zitten die daarna ongegeneerd tussen de tafels van mensen door naar het strand liep. Ook zagen we nog een aantal eekhoorns in de bomen boven de beachclub zitten. (De beachclub was buiten en omringd door bomen die voor Schaduw zorgde).

In de avond na het avondeten in het gastgezin (waar ze heerlijk eten bereiden) maakten we met zn 5e een wandeling over het strand om vervolgens naar de feestelijke opening van een nieuwe beach bar te gaan.

Op de wandeling terug naar het gastgezin (we zitten alle 5 wel in een ander gastgezin) hoorde we opeens een enorm kabaal uit de bosjes komen, wij dachten dat er minstens een tijger uit zou komen, maar niks was minder waar. Na een minuutje in spanning afwachten kwam er nonchalant een wild paard uit de bosjes lopen.

Toen we dachten dat we ons avontuur van de avond wel beleefd hadden werd nog geen 100 meter later ons de weg versperd door een koe die midden op de weg stond.

Ik kon niks anders doen dan hier kei hard om lachen en ik vind het super leuk dat het qua dieren echt hier heel anders in elkaar zit dan in Nederland (aangezien de voorbij lopende Costa Ricanen niet eens opkeken van beide dieren).

Na een nachtje beter slapen gingen we op zondag (Domingo en Español) suppen. Ons plan was om te gaan suppen naar het eiland dat iets buiten de kust lag, maar door de golven kwamen we nauwelijks verder dan 10 meter van de kust. Maar we hadden gelukkig wel veel lol. De rest van de dag deden we vrij rustig aan op het strand aangezien het veel te warm is om druk bezig te zijn.

Na het avondeten dacht ik te hebben afgesproken om met mijn gastmoeder te gaan wandelen, maar mijn Spaans is nog niet zo goed dus zij dacht dat ik met mijn vrienden ging wandelen hahaha.

Na een avondwandeling met mi amigos de Holanda. Haalde we nog een ijsje. De prijzen hier zijn heel raar zo betaal je voor sommige dingen zoals lunch enzo gewoon de “normale” Nederlandse prijsmaar was ik voor een ijsje met 2 bolletjes maar €1,20 kwijt. Het was echt bizar ijs met de meest bizarre combinaties van smaken bij elkaar. Ik weet niet precies wat voor smaak ik had maar het was gek genoeg wel heel lekker!!!

Dit was het eerste weekend in Sámara. In mijn volgende blog vertel ik meer over hoe mijn eerste schooldag was!