Vrijdag 26 maart

Vandaag had ik om 8uur les en aangezien het vrijdag was had ik ook een examen om te maken. Dit ging werkelijk verschrikkelijk en stond echt op het punt om het op te geven. Toch maar doorgezet en wat denk je, een 7,2 gehaald.

Hierna hadden we diploma uitreiking. Dit was heel simpel maar wel leuk. Iedere docent riep de leerling naar voren van wie het zijn laatste week op de school was en kreeg zijn diploma in ontvangst. De leerling kreeg hierna nog de kans om nog iets te zeggen.

Na de diploma uitreiking zijn we naar de motor verhuur gegaan en hebben we (Noor, Djim, Tobias en ik) 2 motor scooters gehuurd (waren echt super mooie motor scooters, Max snelheid 80km).

We waren van plan om vandaag naar Nosara te gaan.

Na 20minuten rijden kwamen we een obstakel tegen. Het had namelijk flink geregend een paar dagen geleden, en hierdoor was er een soort van rivier ontstaan op het midden van de weg. We keken even aan wat andere auto’s deden. En nadat we 10autos dwars door het water zagen rijden besloten wij ook maar dwars door het water heen te rijden (wat gelukkig goed afliep).

Na 1,5/2 uur rijden zijn we aangekomen in Nosara. Het dorpje stelt eigenlijk helemaal niks voor (een grote straat eigenlijk). Wel stond er een mooi oud groot wit gebouw.

We zijn hier naar een winkeltje gegaan voor wat te drinken en een ijsje. Hierna ging de zon bijna onder en zijn we naar een strandje gegaan (hier staat Nosara bekend om). Hier was een man die onze motor wel in ontvangst wou nemen en wou bewaken (tegen betaling natuurlijk).

De zonsondergang was werkelijk prachtig, ook omdat we vanaf dat punt de zon direct onder in de zee zagen gaan. De zon daalde echt bizar snel en binnen 5minuten was het donker.

Hierna nog even getanked en terug naar huis gegaan. Dit was nog spannend aangezien we maar een klein stukje over de hoofdweg moesten (de hoofdweg is een verharde weg met verlichting). Het grootste gedeelte van de weg moesten we onverharde (enorm stoffige) wegen zonder iets van verlichting. En aangezien er ook nauwelijks dorpjes zijn hier was het pik en pik donker.

Hierdoor deden we iets rustiger aan en zijn we gelukkig allemaal veilig thuis gekomen.

In de avond zijn we met zijn 5e naar een sushi restaurant gegaan. Dit was echt super lekker. De tico special was een bizarre combinatie van sushi (in plaats van vis of iets zat er gebakken plantain omheen). Maar hoe gek dit ook klinkt het was wel super lekker!

Hierna waren we allemaal erg moe en aangezien we om 6:00 bij school hadden afgesproken leek het ons verstandig om vroeg te gaan slapen.

Zaterdag 27 maart

Vandaag hadden we om 6:00 afgesproken bij school aangezien we de scooter 24uur hadden gehuurd en we nog veel kilometers wouden maken voordat we hem in moesten leveren.

Het plan was om vandaag naar Nicoya te gaan, maar op tip van mijn gastgezin (die zeiden dat er zo vroeg helemaal niks te doen was in Nicoya) gingen we langs de kust rijden.

De wegen waren allemaal onverhard en heel erg stoffig maar afgezien van dat was het super. We gingen door de bergen en maakte bochten die met een auto onmogelijk zouden zijn geweest.

Na ongeveer een uur rijden zagen we midden in een weiland een verlaten kerk staan. We herkende deze kerk aangezien Steven hier een weekend geleden was geweest en ons foto’s had laten zien.

Het was echt een heel apart gezicht. De kerk stond midden in een weiland in de middel of nowhere zonder weg die ernaartoe leed.

Djim en ik waren er naartoe gelopen en hadden de kerk een beetje bekeken en het vreemde was dat de kerk er super nieuw uit zag (vrij nieuw hout) maar er stond helemaal niks in de kerk.

Na een uur verder rijden kwamen we bij een berg pas waar veel wegwerkzaamheden werden verricht. De weg omhoog was prachtig, de bochten daarin tegen waren iets minder aangezien de weg omhoog bestond uit haarspeldbochten na haarspeldbochten.

Toen we ongeveer boven op de berg waren aangekomen moesten we plots stoppen aangezien 2 gigantische graafmachines en een grote vrachtwagen ons de weg versperden. De verkeersregelaar vertelde ons (in het Spaans) dat ze gruis van de bergranden aan het afhalen waren (wat ze vervolgens in de vrachtwagen deden) zodat er minder grote modderstromen zouden plaatsvinden als het regenseizoen zou beginnen. Na even gewacht te hebben ging de graafmachine aan de kant en kwam er een gigantische Amerikaanse truck ons tegemoet (en aangezien dit een vrij klein weggetje was was dit wel even spannend). Maar afgezien van enorm veel opwaaiend stof ging alles goed.

Op de weg naar beneden kwamen we weer een klein riviertje tegen die ons de weg versperde (zonder brug) maar gelukkig was het water een stuk ondieper als bij de vorige keer het geval was en konden we er vrij makkelijk doorheen rijden.

Hierna reden we naar beneden en kwamen we na nog een aantal weggetjes uit bij een klein stadje. We zagen op Google maps dat hier een tankstation was, maar nadat we een paar keer door het dorp waren gereden zagen we niks.

Nadat we een paar locals hadden gevraagd waar het tankstation was kwamen we uit bij een klein hutje met allemaal grote flessen benzine erin.

Een klein vrouwtje die daar werkte vertelde ons dat dit het tankstation was en pakte een fles benzine uit de verzameling toen we vertelde wat voor soort benzine we nodig hadden.

Hierna gingen we we door en na een uur rijden kwamen we aan op de snelweg (je kunt maximaal 80 kilometer per uur hier op de snelweg. Op andere verharde wegen kun je tussen de 40 en 60 kilometer per uur). Wij waren hier heel blij om aangezien we zo veel sneller afstanden konden overbruggen en na nog een uur rijden kwamen we aan in Nicoya.

Hier tankte we en aten we iets en reden we 1,5uur terug naar Sámara.

Deze toch was echt super leuk aangezien we grotendeels over onverharde wegen reden in de middel of nowhere en zo echt veel mooie plekken tegenkwamen en veel van het land zagen.

Voordat we de motor brommer terugbrachten gingen we nog even door de wasstraat aangezien de brommer erg vies was geworden.

Hierna ging ik naar huis om te slapen en mijn tas in te pakken.

In de avond had ik mijn laatste avondeten in mijn gastgezin en kreeg ik een boek van ze waar iedereen die ooit bij hun had gewoond iets in had ingeschreven. Toen ik dit even snel doorlas was in onder de indruk van hoeveel mensen er iets in hadden geschreven. Later kwam ik er achter dat mijn gastgezin dit al 20 jaar doen en dat het helemaal niet zo gek is dat er zo veel mensen in dat boek hebben geschreven.

In de avond (mijn laatste avond in Sámara) was er een strandfeest.

Na eerst even bij een groot kampvuur gezeten te hebben (die worden elke avond op het strand gebouwd) gingen we naar het strandfeest. Dit was super leuk en gezellig en ook een leuke manier om afscheid te nemen van mijn vrienden en vriendinnen die ik in mijn tijd in Sámara gemaakt had.

De volgende ochtend was het tijd om afscheid te nemen van mijn gastgezin en op weg te gaan naar rio Celeste maar hier vertel ik meer over in mijn volgende blog!