Zondag 28 maart

In de ochtend stond ik vroeg op om mijn tas in te pakken. Hierna at ik mijn laatste ontbijt in mijn gastgezin (klassieke Gallo pinto), had ik nog een goed gesprek met Alice (mijn gastmoeder)

Hierna ging ik naar Roots bakery om afscheid te nemen van Djim, Noor en Sanne.

Hierna was ik terug gegaan naar huis en afscheid genomen van mijn gastgezin. Hierna werd ik opgehaald door een shuttel (dit bleek de buurman van mijn gastgezin te zijn).

Nadat we langs Tobias zijn huis reden en hem oppikte waren we klaar om op weg te gaan!

De reis naar rio Celeste duurde gelukkig niet heel lang (ongeveer 3uur). We reden door prachtige natuur, helemaal in het laatste stuk merkten we echt dat we nu echt bij een regenwoud waren door alle groene begroeiing en alle planten en bomen die langs de weg stonden.

Toen we aankwamen op het project werden we gelijk herkend op het project als de “twee Nederlandse vrijwilligers” en werden we naar het huis van de Rangers begleid. Eenmaal binnen gekomen kregen we een kleine rondleiding en kregen we onze kamer toegewezen. Op deze kamer sliepen Tobias en ik samen met 4 andere vrijwilligers op stapelbedden in een vrij kleine kamer.

Dit was wel even flink slikken aangezien we de luxe van Sámara en ons gastgezin gewend waren en nu niet eens de mogelijkheid hadden om onze tassen uit te pakken.

Na even bijgekomen te zijn van de reis zijn we het park gaan verkennen.

Het nationale park was werkelijk adembenemend mooi. Dit was voor het eerst in mijn leven dat in daadwerkelijk door een tropisch regenwoud liep (heb het wel van een afstandje gezien in de hot springs en in de auto maar dit was voor het eerst dat ik er daadwerkelijk doorheen liep dus dat was erg speciaal).

De waterval met het blauwe water (waar het national park om bekend staat) was nog mooier als op de foto’s, en de natuur eromheen was echt onbeschrijfelijk mooi. We liepen verder en kwamen langs het uitkijkpunt waar het nationaal park vrij goed te zien was (later leerde we dat er bij het uitzicht punt vrij regelmatig niks te zien is aangezien het vaak heel erg bewolkt is).

Hierna liepen we verder naar een punt waar de rio Celeste (rio is Spaans voor rivier en Celeste is een bepaalt type blauw dus eigenlijk betekend rio Celeste: rivier Celeste (blauw)) goed te zien was. Rio Celeste is tevens ook de naam voor het national park.

We hadden nog “maar” 3 van de 5 hoogtepunten van het park gezien maar aangezien het een lange dag voor ons was geweest, we door het feest vrij kort geslapen hadden en de wandeling door het nationale park erg vermoeiend was door het constant beklimmen en afdalen van bergen, besloten we om terug te gaan.

Terug in het huis van de vrijwilligers spraken we met een vrouw die ons vertelde dat we konden ontbijten, lunchen en avondeten in een restaurant tegenover het nationale park (we konden helaas niet kiezen wat we konden eten maar het is wel lekker). 9 van de 10 keer eten we hier wel rijst met bonen (altijd met een salade, vlees of vis en met gebakken banaan. Dit is een beetje het populairste gerecht in Costa Rica ben ik achter gekomen).

We gingen vroeg eten en gingen hierna vroeg naar bed. Mijn matras was helaas harder dan beton maar hier ben ik gelukkig al aan gewend. Voor mijn kussen had ik kleding in mijn kussensloop gedaan (deze tactiek heb ik op Lowlands geleerd), en heb ik voor de eerste nacht vrij redelijk geslapen. Ik hoorde de andere 4 vrijwilligers nog wel even binnenkomen en praten maar viel hierna weer vrij snel in Slaap.

Maandag 29 maart

Vandaag had ik optijd mijn wekker gezet en heb ik voor het eerst in 4 weken weer warm gedouched. Voor warm water onder de douche hier moet je een speciale, hele grote douchekop hebben die het water in de douchekop zelf opwarmt.

Na het ontbijt in het restaurant begon onze eerste werkdag.

Ik kwam er al gauw achter waar het regenwoud zijn naam vandaan heeft want er ging geen uur voorbij zonder dat er wel een flinke stortbui viel (vandaag was het vaak dat het even kort heel hevig regende en dat hierna de zon weer scheen).

Dus ik was enorm blij met mijn regenjas die ik uit Nederland had meegenomen.

Normaal gesproken is het op maandag tot en met donderdag heel rustig in het park en werken we op deze dagen in het Natinale park, maar aangezien het deze week Semana Santa is (dit is een erg belangrijke feestweek hier in Costa Rica, omdat dit de week voor Pasen is en Pasen heel groot gevierd wordt hier aangezien Costa Rica een erg katholiek land is) en iedereen deze week vrij is (normaal gesproken zijn de mensen alleen op donderdag en vrijdag vrij, maar aangezien de overheid vind dat mensen het zwaar hebben met alle Corona toestanden hebben ze er voor gekozen om dit jaar iedereen de gehele week vrij te geven).

Hierdoor is het enorm druk in het park en moest ik vandaag helpen bij de ingang van het park.

Mijn werk vandaag was het controleren van tassen bij de ingang.

In het natinale park zijn alle soorten van plastic (flessen zakjes ect) verboden. Ook zijn sigaretten, drones, alcoholische dranken, grote zakken met eten ect verboden.

Mijn taak was om tassen van mensen te controleren en ze te vragen om deze spullen uit hun tassen te halen en om deze spullen in hun auto achter te laten.

Ik deed dit werk samen met een andere vrijwilliger. Alle werknemers en werkgevers hier spreken geen Engels dus het is hier super om grote stappen te zetten in mijn ontwikkeling met de Spaanse taal, en het is hier super om het Spaans wat ik de afgelopen 4 weken heb geleerd daadwerkelijk toe te passen.

Veel mensen die het park binnengingen waren Spaans dus ik kreeg veel vragen in het Spaans op mij afgevuurd. Sommige kon ik wel beantwoorden maar bij de meeste vragen keek ik mijn collega wanhopig aan?

Er waren ook een aantal touristen die geen Spaans spraken en voor deze touristen vertelde ik alle regels in het Spaans.

De meeste mensen die we controleerde werkte graag mee aangezien hun het ook heel belangrijk vonden om de natuur te beschermen, en vonden het goede regels.

Maar er waren ook bezoekers (Amerikanen) die deze regels belachelijk vonden en een beetje geïrriteerd raakten, maar dit deed mij niet zo veel gelukkig.

Om 14:00 ging het park dicht (er mogen na 14:00 geen nieuwe mensen meer in het park. Mensen die in het park zijn mogen nog tot 17:00 in het park blijven). En zat onze eerste werkdag erop.

Het viel me heel erg op dat er op het eind van de dag heel veel politie kwam. Toen ik aan mijn collega vroeg waarom dit was kon ik met mijn beste Spaans opmaken dat ze bezig waren met een onderzoek en dat ze er waren voor extra beveiliging omdat het nu een stuk drukker is als normaal.

Na even gechilled te hebben gingen we samen met een andere vrijwilliger (Roy) het nationaal park in.

Hij werkte hier al 2 maanden dus hij wist heel veel te vertellen over het park.

Gister kwamen we aan de laatste 2 hoogtepunten van het park niet toe, maar vandaag hadden we wel alle tijd om deze te bezoeken. Nummer 4 was een plek waar de vulkaan het water opwarmde en het water borrelde (we werden toen we aankwamen al verwelkomd met de geur van zwavel).

En nummer 5 was de plek waar 2 rivieren samenkomen en de blauwe rivier vormen.

Wat er gebeurd is dat beide rivieren bepaalde deeltjes bezitten en dat bij het samenvoegen van deze deeltjes de blauwe kleur ontstaat.

Op de terugweg liet Roy ons een aantal “off road” plekken zien. Zo liet hij ons een punt zien waar ondergronds een breuklijn van Een tektonische plaat liep, en liet hij ons een geheime weg zien die terug naar ons huis leed.

Ook vertelde hij ons dat we heel erg moesten oppassen als we na het sluiten van het park het park binnengingen en dat we altijd een walkie talkie bij ons moeten dragen.

Dit is omdat in de avond slangen meer actief worden en er heel veel verschillende dodelijke slangen in dit nationaal park wonen.

Na de wandeling door het park heb ik avond gegeten in het restaurant, nog wat gekaart met Tobias en Ben ik weer vroeg gaan slapen aangezien ik helemaal kapot was.

Dinsdag 30 maart

Vandaag was redelijk hetzelfde qua werk als gister. Wel regende het vandaag bijna de hele dag en merkte ik echt dat ik in een regenwoud was. Door al deze regen was het water in de “rio Celeste” niet meer Celeste maar bruin.

Gelukkig stond ik onder een overkapping tassen te controleren en werd ik niet al te nat.

Mijn Spaans gaat echt met sprongen vooruit nu ik echt gedwongen wordt om Spaans te spreken dus dat is super goed.

Mijn werkdag hier begint elke dag om 8:00 en eindigt om 14:00 dus dat is best goed te doen.

Na het werk gingen we met alle vrijwilligers het park in (het was al na sluitingstijd dus alle toeristen waren weg. Je mag na sluitingstijd het park in maar dan hebben ze liever dat je samen met iemand gaat. Doe je dit niet ben je verplicht om een walkie talkie mee te nemen aangezien er in het nationale park best veel gevaarlijke en giftige dieren zitten.

Tijdens onze wandeling kwamen we een ave sol tegen (een prachtige vogel, als hij zijn vleugels spreid tenminste). Ook kwamen we een baby eyelash viper tegen (een andere vrijwilliger heeft heel veel verstand van dieren en vertelde mij dat zelfs zo’n kleine slang erg gevaarlijk voor mensen kan zijn).

Hierna gingen we terug en waren Tobias en ik vrij moe van alle nieuwe indrukken en hadden we een rustige avond.

Wel kunnen we het steeds beter en beter vinden met de andere vrijwilligers en medewerkers dus dat is super leuk!

Woensdag 31 maart

Vandaag kregen we na het ontbijt te horen dat we het park in gingen en dat we goede laarzen aan moesten doen!

Na alle laarzen gepast te hebben die ze van het nationale park zelf hadden kwamen we er achter dat mijn Nederlandse maar 46 iets te groot was voor de kleine Costa Ricanen. Gelukkig was er aan het begin van het park een kraampje die laarzen verhuurden en kon ik daar mijn laarzen vandaan halen.

Allereerst begonnen we met het inladen en verplaatsen van kruiwagens met kleine steentjes aan het begin van het park om alle gedeeltes waar er veel modder lag door de regen dicht te gooien met steentjes (op dit moment regende het nog steeds).

Hierna gingen Tobias en ik het park in samen met een ranger.

Omdat het gister de hele dag had (en vandaag nog steeds bezig was) lag er veel water op het pad.

Onze taak voor vandaag was de al bestaande afvoerwegen van het water uit te graven (met een schep die we mee hadden genomen) van alle modder, bladeren en takken zodat het water weer weg kon stromen en er niet meer zo veel water op het pad lag.

Dit was extra leuk voor mijn aangezien dit ook een beetje te maken heeft met mijn studie watermanagement die ik in September ga starten.

Ook maakte we trappen (het park ligt in een erg bergachtig gebied dus die heb je hier heel veel) schoon van Mos en planten.

Dit werk vond ik super leuk en interessant om te doen maar het was wel intensief en de stomende regen hielp er niet bij. Maar het voelde super lekker om na 4 weken van iets rustiger aan doen weer eens hard te werken!

In de middag zijn Tobias en ik samen met de baas van het park en een andere medewerkster met een auto van het natinale park naar het dichtstbijzijnde dorp gereden (wat op ongeveer 10km van het national park ligt) hier gingen we wat boodschappen doen en geld pinnen.

De auto rit ernaartoe was erg mooi aangezien het niet meer zo bewolkt was als in de ochtend en je heel veel natuur kon zien (het national park “volcan tenorio” is een heel groot park, ik zit in het gedeelte bij “rio Celeste” dit is het populairste stuk van het park door het Celeste gekleurde water. Dit gedeelte van het park krijgt ook de meeste aandacht van de touristen, maar het werkelijke nationale park is veel groter dan “alleen” Rio cleste). Dit was erg leuk omdat we nu meer van het national park konden zien.

In de avond vroegen 2 jongens (ook vrijwilligers) of we met hun en 2 meisjes (die vast in het nationale park werken) mee wilden naar het dorpje voor een drankje en een pizza. Dit leek ons super leuk en dit was een hele goeie keuze want dit werd een super gezellige avond. Tijdens het pizza eten ontmoete we ook een vriend van Roy (een van de andere vrijwilligers) die tour guide is. Dit kwam Tobias en mij heel goed uit aangezien we graag dingen in de buurt wouden doen na werk en we wisselde contact gegevens uit zodat als we iets wilden doen in de buurt contact met hem konden opnemen.

Na deze leuke avond waarbij de onze “collega’s” beter leerde kennen gingen we naar bed want we moesten de volgende dag weer vroeg op!

De eerste dagen in het nationaal park was heel erg wennen maar na een aantal interessante en leerzame dagen beginnen we gelukkig onze draai steeds beter te vinden en heb ik het hier heel erg naar mijn zin!